PROFIEL VAN STICHTING UIT EIGEN BEWEGING

Mijn foto
Ho, tot hier en niet verder...! Bewustwording én gedragsverandering op het gebied van de psychosociale ontwikkeling én psychosociale weerbaarheid van kinderen en jongeren. Met het lijf als basis voor het ontwikkelen van zelfbewustzijn en zelfvertrouwen! Een laagdrempelige en diepgaande methode die zich richt op de oorzaak achter het probleemgedrag, met expliciete aandacht voor de basisbehoeften en betrokkenheid van kind én ouders. De stichting verzorgt de opleiding Specialist Psychosociale Ontwikkeling, bestaande uit de basis- en advanced opleiding. Ook verzorgen we (op uitnodiging) seminars, trainingsdagen, lezingen.

woensdag 4 september 2013

Gun je kind de uitdaging van zijn probleem!

Goede redenen om je kind te laten stunt(el)en! 

Kinderen leren op zich zelf te vertrouwen en zelfstandig te worden als zij de kans krijgen om naar vermogen, met hun eigen probleem te stoeien en te stuntelen. Durf jij als ouder, opvoeder het probleem van je kind, ook bij het kind te laten – en het kind te helpen zoveel mogelijk zélf zijn probleem op te lossen?!

 Kinderen leren zelf op zich zelf te vertrouwen en zelfstandig te worden als zij de kans krijgen om naar vermogen, met hun eigen probleem te stoeien en te stuntelen. Durf jij als ouder, opvoeder het probleem van je kind, ook bij het kind te laten – en het kind te helpen zoveel mogelijk zélf zijn probleem op te lossen?!

Bijna elke ouder doet het: je kind beschermen tegen problemen. We willen allemaal ons kind gelukkig zien, en het is voor ons soms zo gemakkelijk om ‘even’ het probleem van ons kind op te lossen.
Of… we kunnen het niet aanzien: de frustratie, het verdriet, de boosheid, de angst. Ook een reden om zo snel mogelijk in te grijpen en het probleem uit de wereld te helpen.

Het is onvermijdelijk dat kinderen problemen tegen komen in hun leven …..
Het begint al vroeg: de baby die honger heeft. die gekoesterd wil worden, die niet in slaap kan komen,
de peuter die niet snel genoeg naar zijn zin kan lopen, niet óp de tafel kan kijken en grijpen, zijn lievelingsspeeltje niet kan vinden….Het oudere kind dat niet durft te vragen of het mee mag spelen, niet uitgenodigd wordt op een verjaardag, niet goed is in voetballen, gepest wordt vanwege …

Kinderen komen dus problemen tegen in hun leven, en er is een goede reden om hen te laten stunt(el)en met deze problemen.

Als wij het probleem van een kind oplossen, gaan we er vanuit dat het kind dit niet zèlf kan of zelf kan leren. We houden het kind afhankelijk van de oplossingen van ons en anderen. Wát er ook geleerd moet worden in het leven, we doen dat met vallen en opstaan, oefenen, oefenen, oefenen….

Stel : je peuter gaat leren staan en lopen. Dit lukt alleen met eindeloos proberen, vallen en weer opstaan. Stel dat jij dat wil voorkomen: je legt het kind voortdurend weer op de grond, je draagt het kind overal naar toe, je houdt het voortdurend vast, je vangt het telkens op uit angst dat het zich bezeert. Leert het kind zo zelfstandig te lopen? en wat zijn de gevolgen voor zijn zelfvertrouwen en zelfstandigheid?

Van stuntelen naar stunten!
Zo werkt het ook met andere problemen. Als wij het kind zijn probleem gunnen, meer en meer de ruimte geven om te stuntelen met zijn eigen probleem, ontdekt het wat het kan, of nog beter wil leren doen.
Als het lukt is er de triomf!: 
“Ik heb het zélf opgelost!” en we zien een BIG SMILE!
Zo leren wij kinderen goed voor zichzelf te zorgen.


maandag 18 maart 2013

Actie vaccinatieprogramma 'Ik ben geen WATJE'


Actie Centrum Jeugd en Gezin biedt voer voor 
discriminatie en PESTEN!



Tot mijn verbijstering nam ik kennis van deze actie van het Centrum Jeugd en Gezin, die kinderen aanzet om zich te laten vaccineren op de landelijke vaccinatiedag.


Hier mijn reactie verzonden aan het Centrum Jeugd en Gezin, de Kinderombudsman Marc Dullaert en staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs:


Ik mag aannemen dat men vanuit ‘goede bedoelingen’ handelt, de basis voor de meeste ‘foute handelingen’. Leken mogen dat doen, professionals niet! Van een professionele organisatie in de Jeugdzorg mag men verwachten dat zij onderbouwt en vanuit een brede visie problematiek benadert.

Deze actie is niet alleen een voorbeeld van hoe men met oogkleppen op alleen het eigen subjectieve belang nastreeft, zonder rekening te houden met andere belangrijke factoren of belangen. Het is erger: het is een aanzet tot discriminatie en pesten!

  • Heeft men stilgestaan bij wat de boodschap suggereert aan de kinderen?
  • Heeft men stilgestaan bij de mogelijke gevolgen voor kinderen die niet gevaccineerd worden of straks niet in het bezit zijn van een bandje “Ik ben geen Watje”?
  • Heeft men stilgestaan bij bijzondere omstandigheden waardoor kinderen niet mee (kunnen) doen aan dit voor u kennelijk zo belangrijke vaccinatieprogramma?
  • Vanuit welke en wiens belangen handelt het CJG hier? 
En vooral:
  • Deze actie bestaat uit een zeer ongewenste, onjuiste en ‘onsmakelijke’ vermenging van zaken: de vaccinatie van kinderen te verbinden met het zelfbeeld ofwel de identiteit van kinderen!
Van het Centrum Jeugd en Gezin, een professionele organisatie, mag ik verwachten dat zij een voorbeeldfunctie biedt in het respectvol omgaan met verschillen in de samenleving, het voorkomen van 'pesten'en ander misbruik. Echter met deze actie biedt zij krachtig voer en ondersteuning aan pesters en al degenen die zichzelf beter achten door anderen te discrimineren of te kleineren. 

En dan sta ik nog niet eens stil bij de suggestieve boodschap: als je niet meedoet -wordt je ziek......
Is er een grotere spagaat waarin men kinderen kan brengen? en dat, terwijl zij niet eens de rechtsverantwoordelijke persoon zijn als het om beslissingen gaat! 

Een toepasselijke uitspraak ooit gehoord:

Er is niets gevaarlijker dan een grote gedachte in een leeg hoofd!

Jooske Kool

woensdag 30 januari 2013

Mijn klas is net een pot vol PIEREN! - 1


Het friemelt, kronkelt, beweegt …. er is geen rust en structuur in de klas te krijgen!
Wat ik ook doe . . .  het helpt niet of maakt het alleen nog erger . . . .!


Al direct na de bel sluipt er één langs je heen en stormt een ander met veel lawaai de klas in…weer een ander duwt de kinderen die voor haar staan, één van de kinderen huilt….
als je je omdraait, rollen er drie over de grond en loopt er al weer één de klas uit!
Voordat er rust is en je je verstaanbaar kan maken, is er al heel wat tijd verstreken. Hoe vindingrijk ben je? Hoeveel uithoudingsvermogen hebt je….
Wat hebben deze kinderen nodig, zodat ze samen met jou kunnen leren…..

Spelen en bewegen is voeding voor hart en brein
Spelen is schijnbaar doelloos gedrag. Zeker op school: kinderen komen er om te leren, toch?
Spelen kost tijd en energie. Toch is de behoefte om te spelen sterk.

Kijk maar wat er gebeurt nadat kinderen en ook volwassenen een tijdlang geconcentreerd of ingespannen bezig zijn geweest; rennen, dollen, lachen, praten en grapjes maken. Spelen helpt ons te overtollige spanning af te voeren, te ont-stressen en in plaats van te overleven helpt het ons om te léven.

In het spelen en bewegen leert een kind beter met zichzelf en anderen om te gaan.
Spelen is essentieel voor de groei en vorming van het brein, in spel en bewegen zijn kinderen lichamelijk, sociaal én mentaal actief. Actief spelen bevordert de zenuwgroei in de hersengebieden waar emoties verwerkt en beslissingen worden genomen. Kinderen worden flexibeler, leren zich makkelijker en nauwkeuriger uit te drukken, beter naar het eigen lichaam en gevoel te luisteren, en beter naar anderen te kijken en in te voelen.

Het gevoel van veiligheid van een kind vergroot door het onbevangen en positief beleven in het spelen. Positief gedrag, wederzijds contact én het leervermogen ontwikkelen zich zo op een natuurlijke wijze. 

wordt vervolgd....

maandag 28 januari 2013

Goed voor jezelf zorgen


Om goed voor jezelf te zorgen, is het nodig om je bewust te zijn van jezelf.

Een belangrijk onderdeel van de psychosociale weerbaarheids-trainingen en de opleiding tot trainer is 'aandacht voor jezelf', ook in contact met anderen! 
Goed voor jezelf zorgen, lukt alleen als je je voldoende bewust bent van jezelf. Als je kunt luisteren naar wat er binnenin je gaande is – je gedachten, gevoelens en lichaamssignalen.

Je leert wie je bent, door stil te staan bij jezelf, bij je eigen behoeften, je gedrag, en de gevolgen van je gedrag. Het lukt niet altijd om aandacht te geven aan jezelf. Het leven vraagt veel van ons, er zijn overal prikkels, eisen om aan te voldoen, het is druk, druk, druk…. 

Het is moeilijk om de balans te vinden in stressvolle situaties. Stress leidt tot spanning die terug te vinden is in ons lijf. Het is een kunst te ontspannen en los te laten. Lukt het om de spanning los te laten in adem, spieren en gedachten, dan komt er ruimte voor meer inzicht. We ontspannen dan ook in onze relatie met anderen, waardoor we met meer plezier met onszelf en anderen kunnen omgaan.


Een mooie illustratie van verandering en loslaten (Pia Blok):
Stel je voor:  je hebt een gouden munt in je vuist. Je bent er erg aan gehecht. 
Strek je arm voor je uit met je handpalm omlaag. Als je je greep ontspant en loslaat, zul je de munt verliezen ( pijnlijk). Daarom houdt je hem krampachtig vast (stress).
Er is ook een andere mogelijkheid, waarbij je kunt loslaten en toch behouden. 
Met je arm uitgestrekt draai je je handpalm naar boven. Ontspan je vuist.... en de munt blijft liggen.
Je laat los en toch is de munt van jou. Zelfs als je je vuist helemaal opendoet.
Dit geeft rust en doet geen pijn. 

woensdag 23 januari 2013

Pesten: een uiting van ongenoegen en pijn?


Om pesten tegen te gaan legt men vaak de nadruk op het inzetten van protocollen en het vergroten van de psycho-fysieke weerbaarheid. Daarmee krijgt een deel van de problematiek wel de aandacht, maar wordt niets gedaan aan de oorzaak, de bron van waaruit pestgedrag voortkomt. De oorzaak en de bron van pestgedrag is complex, maar zeker is dat pesten en geweld voorkomt uit een onbalans bij het kind en gezien kan worden als een uiting van innerlijk ongenoegen en pijn!

Een kind dat ‘stevig in zijn schoenen staat, en lekker in zijn vel’ zit, is er niet op uit om anderen schade toe te brengen. Om zichzelf beter te voelen, heeft het niet nodig de ander naar beneden te halen. Het voorkomen van geweld begint bij een innerlijk gevoel van veiligheid en geborgenheid. Vanuit je veilig voelen kun je nieuwsgierig zijn naar de ander: de basis van respectvol omgaan met elkaar!

Veel kinderen die deelnemen aan onze kind/ouder-trainingen zijn ‘sociaal onhandig’, worden gepest of pesten zelf kinderen. Op scholen, in klassen waar onvoldoende basisveiligheid aanwezig is, richten we ons op het verbeteren van het leer-en leefklimaat. Juist door de samenwerking met de verschillende betrokkenen (het kind, de ouders en de leerkrachten) en het versterken van de psychosociale vaardigheden bij het kind, zien we opvallend goede resultaten. Deze aanpak vermindert pestgedrag, zowel bij de pester als de gepeste, werkt preventief, ook naar andere gedragsproblemen, depressiviteit of angstklachten.

Het is schokkend dat de dood van kinderen nodig is om volwassenen wakker te maken en zich te bezinnen op keuzes en aandachtsgebieden, die fundamenteel zijn voor een samenleving. Ik pleit voor een bredere benadering vanuit ontwikkelingsperspectief, waarbij niet alleen het symptoom, maar ook de bron van waaruit geweld voortkomt, aandacht krijgt. Het is van groot belang om de innerlijke ‘basis’ van het kind te versterken én de ouders en opvoeders daarin te ondersteunen.