PROFIEL VAN STICHTING UIT EIGEN BEWEGING

Mijn foto
Ho, tot hier en niet verder...! Bewustwording én gedragsverandering op het gebied van de psychosociale ontwikkeling én psychosociale weerbaarheid van kinderen en jongeren. Met het lijf als basis voor het ontwikkelen van zelfbewustzijn en zelfvertrouwen! Een laagdrempelige en diepgaande methode die zich richt op de oorzaak achter het probleemgedrag, met expliciete aandacht voor de basisbehoeften en betrokkenheid van kind én ouders. De stichting verzorgt de opleiding Specialist Psychosociale Ontwikkeling, bestaande uit de basis- en advanced opleiding. Ook verzorgen we (op uitnodiging) seminars, trainingsdagen, lezingen.

woensdag 30 januari 2013

Mijn klas is net een pot vol PIEREN! - 1


Het friemelt, kronkelt, beweegt …. er is geen rust en structuur in de klas te krijgen!
Wat ik ook doe . . .  het helpt niet of maakt het alleen nog erger . . . .!


Al direct na de bel sluipt er één langs je heen en stormt een ander met veel lawaai de klas in…weer een ander duwt de kinderen die voor haar staan, één van de kinderen huilt….
als je je omdraait, rollen er drie over de grond en loopt er al weer één de klas uit!
Voordat er rust is en je je verstaanbaar kan maken, is er al heel wat tijd verstreken. Hoe vindingrijk ben je? Hoeveel uithoudingsvermogen hebt je….
Wat hebben deze kinderen nodig, zodat ze samen met jou kunnen leren…..

Spelen en bewegen is voeding voor hart en brein
Spelen is schijnbaar doelloos gedrag. Zeker op school: kinderen komen er om te leren, toch?
Spelen kost tijd en energie. Toch is de behoefte om te spelen sterk.

Kijk maar wat er gebeurt nadat kinderen en ook volwassenen een tijdlang geconcentreerd of ingespannen bezig zijn geweest; rennen, dollen, lachen, praten en grapjes maken. Spelen helpt ons te overtollige spanning af te voeren, te ont-stressen en in plaats van te overleven helpt het ons om te léven.

In het spelen en bewegen leert een kind beter met zichzelf en anderen om te gaan.
Spelen is essentieel voor de groei en vorming van het brein, in spel en bewegen zijn kinderen lichamelijk, sociaal én mentaal actief. Actief spelen bevordert de zenuwgroei in de hersengebieden waar emoties verwerkt en beslissingen worden genomen. Kinderen worden flexibeler, leren zich makkelijker en nauwkeuriger uit te drukken, beter naar het eigen lichaam en gevoel te luisteren, en beter naar anderen te kijken en in te voelen.

Het gevoel van veiligheid van een kind vergroot door het onbevangen en positief beleven in het spelen. Positief gedrag, wederzijds contact én het leervermogen ontwikkelen zich zo op een natuurlijke wijze. 

wordt vervolgd....

maandag 28 januari 2013

Goed voor jezelf zorgen


Om goed voor jezelf te zorgen, is het nodig om je bewust te zijn van jezelf.

Een belangrijk onderdeel van de psychosociale weerbaarheids-trainingen en de opleiding tot trainer is 'aandacht voor jezelf', ook in contact met anderen! 
Goed voor jezelf zorgen, lukt alleen als je je voldoende bewust bent van jezelf. Als je kunt luisteren naar wat er binnenin je gaande is – je gedachten, gevoelens en lichaamssignalen.

Je leert wie je bent, door stil te staan bij jezelf, bij je eigen behoeften, je gedrag, en de gevolgen van je gedrag. Het lukt niet altijd om aandacht te geven aan jezelf. Het leven vraagt veel van ons, er zijn overal prikkels, eisen om aan te voldoen, het is druk, druk, druk…. 

Het is moeilijk om de balans te vinden in stressvolle situaties. Stress leidt tot spanning die terug te vinden is in ons lijf. Het is een kunst te ontspannen en los te laten. Lukt het om de spanning los te laten in adem, spieren en gedachten, dan komt er ruimte voor meer inzicht. We ontspannen dan ook in onze relatie met anderen, waardoor we met meer plezier met onszelf en anderen kunnen omgaan.


Een mooie illustratie van verandering en loslaten (Pia Blok):
Stel je voor:  je hebt een gouden munt in je vuist. Je bent er erg aan gehecht. 
Strek je arm voor je uit met je handpalm omlaag. Als je je greep ontspant en loslaat, zul je de munt verliezen ( pijnlijk). Daarom houdt je hem krampachtig vast (stress).
Er is ook een andere mogelijkheid, waarbij je kunt loslaten en toch behouden. 
Met je arm uitgestrekt draai je je handpalm naar boven. Ontspan je vuist.... en de munt blijft liggen.
Je laat los en toch is de munt van jou. Zelfs als je je vuist helemaal opendoet.
Dit geeft rust en doet geen pijn. 

woensdag 23 januari 2013

Pesten: een uiting van ongenoegen en pijn?


Om pesten tegen te gaan legt men vaak de nadruk op het inzetten van protocollen en het vergroten van de psycho-fysieke weerbaarheid. Daarmee krijgt een deel van de problematiek wel de aandacht, maar wordt niets gedaan aan de oorzaak, de bron van waaruit pestgedrag voortkomt. De oorzaak en de bron van pestgedrag is complex, maar zeker is dat pesten en geweld voorkomt uit een onbalans bij het kind en gezien kan worden als een uiting van innerlijk ongenoegen en pijn!

Een kind dat ‘stevig in zijn schoenen staat, en lekker in zijn vel’ zit, is er niet op uit om anderen schade toe te brengen. Om zichzelf beter te voelen, heeft het niet nodig de ander naar beneden te halen. Het voorkomen van geweld begint bij een innerlijk gevoel van veiligheid en geborgenheid. Vanuit je veilig voelen kun je nieuwsgierig zijn naar de ander: de basis van respectvol omgaan met elkaar!

Veel kinderen die deelnemen aan onze kind/ouder-trainingen zijn ‘sociaal onhandig’, worden gepest of pesten zelf kinderen. Op scholen, in klassen waar onvoldoende basisveiligheid aanwezig is, richten we ons op het verbeteren van het leer-en leefklimaat. Juist door de samenwerking met de verschillende betrokkenen (het kind, de ouders en de leerkrachten) en het versterken van de psychosociale vaardigheden bij het kind, zien we opvallend goede resultaten. Deze aanpak vermindert pestgedrag, zowel bij de pester als de gepeste, werkt preventief, ook naar andere gedragsproblemen, depressiviteit of angstklachten.

Het is schokkend dat de dood van kinderen nodig is om volwassenen wakker te maken en zich te bezinnen op keuzes en aandachtsgebieden, die fundamenteel zijn voor een samenleving. Ik pleit voor een bredere benadering vanuit ontwikkelingsperspectief, waarbij niet alleen het symptoom, maar ook de bron van waaruit geweld voortkomt, aandacht krijgt. Het is van groot belang om de innerlijke ‘basis’ van het kind te versterken én de ouders en opvoeders daarin te ondersteunen.