Verwaarlozing
lijdt tot agressie, pesten, geweld en radicalisering . . . .
Verwaarlozing
– mishandeling, we zijn er goed in!
Het
probleem is dat we niet allereerst de hand in eigen boezem steken. Niet
eerst nagaan wat nu de werkelijke (helaas ook vele) oorzaken zijn
achter het probleem. Zoals op zoveel terreinen tegenwoordig probeert
men angstvallig de regels aan te scherpen en protocollen in te
stellen. Om vervolgens te ontdekken dat zulke oplossingen niet de
gewenste resultaten oplevert. En dan leren we er te weinig van,of we
blijven kokerkijken.
Alle inzet van de Taskforce Kindermishandeling en Seksueel Misbruik heeft er tot hun en ieders spijt niet toegeleid dat het aantal mishandelde en misbruikte kinderen substantieel minder is geworden. We voelen ons onthand, negeren oplossingen die dieper gaan en verder reiken.
Alle inzet van de Taskforce Kindermishandeling en Seksueel Misbruik heeft er tot hun en ieders spijt niet toegeleid dat het aantal mishandelde en misbruikte kinderen substantieel minder is geworden. We voelen ons onthand, negeren oplossingen die dieper gaan en verder reiken.
We zijn
gevangenen van onze eigen consumentenlevensstijl: 'snel en goedkoop'
en als het niet direct voldoet gooien we het weg.
Als
maatschappij verwaarlozen we de ouders en opvoeders, begeleiders van
de kinderen die onze toekomst zijn. En zo zet de 'armoede' zich voort
in het bestaan van talrijke kinderen, zo leggen we een fundament van
verwaarlozing, misbruik, agressie en geweld. We zien het terug in de
top 3 van stoornissen bij jeugdigen: angst, depressie en
psychosomatische klachten, of in onhandelbaar gedrag, agressie,
geweld, criminaliteit, radicalisering. En uiteindelijk nemen wij het
hèn kwalijk!
Omdat elk kind er toe doet!
Om
uit te groeien tot evenwichtige liefdevolle mensen, hebben kinderen
nood aan een liefdevolle band met de ouders. Een veilige relatie (
hechting) met de ouders vormt de basis van een gezonde ontwikkeling
van kinderen. Deze veilige basis wordt opgebouwd op basis van
ervaringen in het contact met de ouders. Op welke wijze zijn ouders
in staat om hun kind te accepteren, te voldoen aan de behoeften van
het kind en deze te begrijpen, het te beschermen én te begrenzen?
Omdat te kunnen, spelen, naast vele andere factoren, onverwerkte
ervaringen van uit de kindertijd van de ouders een rol. Ook het
vermogen tot empathie, opvoedvaardigheden en de tijd die zij met het
kind kunnen doorbrengen zijn daarbij van levensbelang.
De
hand in eigen boezem
Maatschappelijk
gezien betekent het op de eerste plaats aan ouders de ruimte bieden
om tijd met hun kind(eren) door te brengen. Nederland staat er slecht
voor als het bijvoorbeeld gaat om zwangerschaps- en
ouderschapsverlof, vergeleken met andere landen. Al snel na de
geboorte van het kind ontstaat de stress omdat moeder weer moet gaan
werken. Tijd om haar kind echt goed te leren kennen en een stevige en
veilige relatie op te bouwen is er niet of nauwelijks. Slapeloze
nachten, voortdurende vermoeidheid van de jonge ouder(s) en de
hoeveelheid tijd die zij niet ontspannen met haar kindje kan
doorbrengen, brengen stressvolle reacties in de relatie met zich mee.
Door omstandigheden zijn zo'n ruim 30 tot 40% van de kinderen onveilig gehecht en tenminste één op de zeven kinderen tussen de nul en vier jaar heeft psychische problemen die hun ontwikkeling ernstig bedreigen. Van de 8 tot 12 jarigen heeft één op de vijf kinderen psychosociale problemen; bij jongeren lijdt 155,4 % aan emotionele problemen (angst, depressie, eenzaamheid ea.), 13,6 % aan gedragsproblemen en heeft 14.3 % problemen met leeftijdgenoten.
Door omstandigheden zijn zo'n ruim 30 tot 40% van de kinderen onveilig gehecht en tenminste één op de zeven kinderen tussen de nul en vier jaar heeft psychische problemen die hun ontwikkeling ernstig bedreigen. Van de 8 tot 12 jarigen heeft één op de vijf kinderen psychosociale problemen; bij jongeren lijdt 155,4 % aan emotionele problemen (angst, depressie, eenzaamheid ea.), 13,6 % aan gedragsproblemen en heeft 14.3 % problemen met leeftijdgenoten.
Een
kind dat zich in zijn diepste wezen niet gekend en onbegrepen voelt,
raakt in emotionele nood. Het blijft een heel leven op zoek naar
erkenning, gezien en geliefd te worden: er bij te horen. Er bestaan
geen lastige kinderen! Wel bestaan er vele kinderen die ons getuige
of slachtoffer maken van hun innerlijke pijn. Pijn die we zouden
kunnen voorkomen door prioriteit te geven aan de noodzakelijke
voorwaarden voor ouders om hun kind in goede omstandigheden te kunnen
opvoeden. Als wij bijdragen aan de basisbehoeften van ouders,
opvoeders zodat zij beschikken over rust in plaats van stress, over
voldoende middelen en vaardigheden, over steun en bescherming dan
reikt dat ver uit in de toekomst van onze kinderen!
Het
vraagt een revolutie! Wel, hier is het plan. . . . .
Investeren
in kinderen en ouders loont en vormt een onmisbare en duurzame basis
voor een vreedzame wereld.
Als het niet goed gaat met kinderen, zijn er goede en werkzame interventies waarmee ouders en kinderen geholpen
worden om de interactie te verbeteren, hun relatie te versterken en
opvoedingsvaardigheden uit te breiden.
Eén van deze interventies is Ho,tot hier en niet verder...! .
Eén van deze interventies is Ho,tot hier en niet verder...! .
Een
laagdrempelige en diepgaande methode die zich richt op de oorzaak
achter het probleemgedrag, met expliciete aandacht voor de
basisbehoeften en betrokkenheid van kind én ouders.
Persoonlijke aandacht is het sleutelwoord. Ouders krijgen apart én
samen met hun kind een cursorisch én ervaringsgericht
aanbod uitgaande van spelen en bewegen. Voor de kinderen loopt er
parallel aan het aanbod van de ouders een training, waar oog is voor
hun basisbehoeften en het 'leren met het lijf' helpt om tot
zelfbewustzijn en zelfvertrouwen te komen.
Bij
kinderen zijn het bewegen en spelen primair als het gaat om de wijze
waarop zij contact leggen en zichzelf uitdrukken. Daarin kan het kind
of de jongere zichzelf lichamelijk in actie en in interactie met
anderen ervaren, zich van zijn handelen, denken en voelen bewust
worden en daardoor leren en veranderen. Kinderen volgen
een training waarbij het
bewegingsgedrag en de daarmee verbonden de (lichaams)beleving
uitgangspunt zijn voor leerprocessen om het lichamelijke, emotionele,
cognitieve en sociale functioneren te verbeteren.
Ho,
tot hier en niet verder...!
is preventief,
pedagogisch als curatief inzetbaar.
Geschikt
voor zowel internaliserende als externaliserende problematiek, als
ook voor kinderen met een verstandelijke, spraak- of taalbeperking of
die de Nederlandse taal niet of beperkt spreken. Zowel in individuele
contacten als in groepsinterventies.
Meer
informatie: www.psychosocialeweerbaarheid.com
Zojuist
verschenen:
Methodiekboek
Ho, tot hier en niet verder...!,
psychosociale weerbaarheid voor kinderen,ouders en opvoeders. Jooske
Kool (2016). Uitgeverij Acco , ISBN 9789492398017
Werkboek voor kinderen - ISBN 978-94-92398-05-5
Werkboek voor ouders, opvoeders - ISBN 978-94-92398-06-2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten